Alex Kava „Zło konieczne”

Agentka specjalna Maggie O’Dell tym razem staje w obliczu podwójnego problemu. Pomagając waszyngtońskiej policji przy sprawie seryjnego mordercy, obcinającemu kobietom głowy zostaje wezwana do Omaha w stanie Nebraska. Jej zadaniem będzie nakreślenie profilu psychologicznego nieznanego sprawcy, który za pomocą gry komputerowej wyszukuje na obszarze całych Stanów Zjednoczonych zdemoralizowanych księży i eliminuje ich. Maggie stanie do nierównej walki nie tylko z inteligentnym seryjnym zabójcą, ale również swoją przeszłość, gdyż jedynym sposobem na schwytanie go jest połączenie sił z wrogiem – księdzem Michaelem Kellerem.

Amerykańska autorka thrillerów psychologicznych, Alex Kava, każdą swoją książką szturmem zdobywa listy bestsellerów. Największą popularnością cieszy się jej seria o specjalizującej się w behawiorystyce agentce FBI, Maggie O’Dell, która jak dotychczas liczy sobie dziesięć części. Jak na razie przeczytałam tylko sześć (jestem w trakcie lektury siódmej) i choć początkowo byłam sceptycznie nastawiona, bowiem nie przepadam za pozycjami z list bestsellerów to ku swojemu zdziwieniu dosyć szybko dałam się wciągnąć w znakomicie wykreowany, często niepokojący świat Kavy, w którym prym wiodą potwory w ludzkiej skórze. Choć zapoznałam się z dwiema powieściami tej autorki, niepoświęconym agentce O’Dell, zatytułowanym „Fałszywy krok” i „Trucizna” to muszę przyznać, że pozostają one daleko w tyle za tą popularną serią, a powodem takiego stanu rzeczy jest oczywiście brak charakterystycznej postaci Maggie, z którą czytelnikowi niezwykle łatwo jest się identyfikować. Kolejnym plusem tej serii jest fakt, że aby w pełni zrozumieć fabułę którejkolwiek kontynuacji nie jest konieczna znajomość poprzednich.

„Może nawet uważać się za krzyżowca, który chroni bezbronnych i mści się za tych, którzy zostali skrzywdzeni albo zabici. Któż lepiej usprawiedliwiłby taką zemstę niż ksiądz? W końcu Kościół katolicki ma długą historię krucjat przeciw złu.”

„Zło konieczne” nie zaczyna się zbyt zachęcająco, bowiem zostajemy skonfrontowani z „dziełami” dwóch morderców, a fabuła zbyt często omija O’Dell, skupiając się na jej przyjaciółce, psycholog Gwen Patterson, detektyw waszyngtońskiej policji Julii Racine, byłym chłopaku Maggie, Nicku Morellim oraz dwóch chłopcach, biorących udział w podejrzanej grze komputerowej. Czytelnik szybko zorientuje się, że morderca obcinający swoim ofiarą głowy oraz zabójca katolickich księży mają ze sobą coś wspólnego, aczkolwiek istota ich współpracy zostanie wyjaśniona dopiero pod koniec powieści. Kiedy Maggie dostaje wezwanie do Omaha fabuła znacznie się poprawia, bowiem od tego momentu będziemy świadkami pełnego psychologii i niekontrolowanych emocji śledztwa za nieuchwytnym mordercą księży, którzy w przeszłości bardzo skrzywdzili małych chłopców. Nie dziwi fakt, że Kava w obliczu głośnych ostatnimi czasy spraw katolickich księży, oskarżonych o pedofilię postanowiła przedstawić swoje własne spojrzenie na tę bulwersującą kwestię. W ten sposób powstał swego rodzaju traktat potępiający zachowanie nie tylko winnych niemoralności kapłanów, ale również ich przełożonych – archidiecezji, starającej się zatuszować ten szokujący precedens. Oczywiście, autorka nie cofa się przed wyartykułowaniem własnego zdania w tej bulwersującej sprawie, wkładając w usta Maggie niniejszą kwestię: „W przypadku pedofilów okrucieństwo z czasem narasta, a jednak w ciągu ostatnich piętnastu lat Kościół katolicki przeniósł do nowych parafii mniej więcej tysiąc pięciuset księży oskarżonych o molestowanie seksualne. Oczywiście, niektórych wysyłał na krótkie wakacje do magicznego centrum rehabilitacji. Moim zdaniem Pożeracz Grzechów nie chce już patrzeć, jak to się wciąż powtarza, a nikt nie reaguje. Tak, chyba mogę powiedzieć, że czuję do niego trochę sympatii, przeciwnie niż do wszystkich innych morderców, z którymi miałam do czynienia”. Jednakże, choć autorka w pewnym sensie popiera karanie śmiercią pedofili nie potępia Kościoła w całości, cały czas podkreślając, że istnieje więcej księży z powołania, aniżeli „odszczepieńców” oraz pozostawia czytelnikowi możliwość własnej oceny tej kwestii.

Znając już trochę styl Kavy nie miałam żadnych problemów z odkryciem tożsamości zarówno waszyngtońskiego mordercy, jak i Pożeracza Grzechów, aczkolwiek przy takiej mnogości pobocznych bohaterów nie jest to wcale łatwe. Modus operandi obu zabójców również nie charakteryzuje się niczym nad wyraz oryginalnym, ale myślę, że w tym przypadku szokujące szczegóły mordów nie były sprawą nadrzędną. Istotą „Zła koniecznego” jest przede wszystkim bolesne spojrzenie na wciąż aktualny problem niekaranej pedofilii oraz wybór pomiędzy złem a koniecznym złem, przed którym staje Maggie, bratając się ze swoim wrogiem – zabójcą małych chłopców, któremu przed czterema laty udało się uciec (jej finalne postępowanie jest wymowne – O’Dell daje nam jasno do zrozumienia, co jest dla niej ważniejsze: zasady, czy sprawiedliwość).

„Zło konieczne”, podobnie jak pozostałe części głośnej serii Alex Kavy o Maggie O’Dell polecam szczególnie wielbicielom thrillerów psychologicznych, traktujących o potworach w ludzkiej skórze oraz osobom zainteresowanym znaną metodą profilowania psychologicznego. Z uwagi na drobiazgową charakterystykę przede wszystkim płci pięknej podejrzewam, że niektórzy mężczyźni mogą poczuć się odrobinę zawiedzeni, aczkolwiek obiecuję, że nie uświadczycie tutaj wyciskającego łzy, płomiennego romansu:)

Baza recenzji Syndykatu ZwB