środa, 7 lipca 2010

„Uczeń szatana” (1998), czyli opowieść o chorej fascynacji

Todd Bowden to nastolatek, który obsesyjnie interesuje się drugą wojną światową. Kiedy odkrywa, że w jego sąsiedztwie mieszka były, poszukiwany przez władze nazista zmusza staruszka, aby opowiedział mu ze szczegółami o tym, co działo się na wojnie. Mężczyzna nie mając innego wyjścia zgadza się na żądania chłopca, ale tym samym rozpoczyna swoją własną grę z nastolatkiem.

Film na podstawie opowiadania Stephena Kinga. Przyznam się bez bicia, że prozy nie czytałam, więc nie będzie żadnych porównań. Szczerze mówiąc nienawidzę filmów traktujących o wojnach z tego względu, że moje pacyfistyczne przekonania są silniejsze niż ciekawość na temat tego, co działo się podczas wojen i zwyczajnie nie mogę słuchać o tak wielkiej głupocie ludzkiej (wiem, jestem naiwna, ale jednak wolę żyć w słodkiej niewiedzy). Właśnie przede wszystkim dlatego film mnie nie zachwycił. Poza tym dwaj główni bohaterowie nie mieli moim zdaniem żadnych pozytywnych cech – nie można było polubić żadnego z nich, przez co identyfikacja z którymś z nich nie mogła być w moim przypadku w ogóle możliwa. Chociaż aktorzy odegrali znakomicie swoje role, a wśród nich znalazły się takie gwiazdy, jak np. Joshua Jackson, czy David Schwimmer, to po prostu żaden z bohaterów nie przypadł mi do gustu, na tyle, aby się z nim utożsamiać. Dodajmy do tego straszną monotonność – momenty, w których nic się nie działo zostały niemiłosiernie rozwleczone. Poza tym akcja także została ukazana w niesamowicie estetyczny sposób, co potęgowała dodatkowo muzyka. Nie mogę powiedzieć, że film jest tak do końca zły, bo to absolutna nieprawda. Powiem nawet, że jest cholernie ambitny. Dlaczego? Otóż, „Uczeń szatana” jest obrazem czysto psychologicznym, pozwalającym widzowi wniknąć w głąb chorych umysłów ludzi zafascynowanych zbrodnią.

Jeśli ktoś interesuje się taką tematyką to ten film będzie dla niego prawdziwą ucztą. Ja choć lubię psychologiczne produkcje nie potrafiłam wczuć się w ten obraz. Mnie nie przekonał, ale jestem pewna, że wielu widzów zachwyci.

2 komentarze:

  1. Koniecznie przeczytaj opowiadanie, w Polsce wydane razem z trzema innymi jako "Cztery pory roku". King straszy tu złem tkwiącym w samym człowieku. UWAGA SPOILER Todd jest na pozór kwintesencją normalnego, zdrowego amerykańskiego dzieciaka (przystojny blondyn o niebieskich oczach i idealnie białych zębach), jednak pod tą ładną buzią kryją się zło. Niewinny amerykański chłopaczek okazuje się potworem większym niż stary nazista KONIEC SPOILERA. W książce postaci nie są jednowymiarowe, obydwaj bohaterowie są źli, jednak obydwaj przechodzą różne przemiany, podobnie jak Makbet i Lady Makbet. Opowiadanie jest studium zbrodni, ale ma dynamiczną, wartką akcję, co nie pozwala na oderwanie od lektury. To ogromna strata, że zepsułaś sobie przyjemność filmem. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Na pewno przeczytam opowiadanie, ponieważ to King:) Ale nie zepsułam sobie lektury, ponieważ byłam od początku przygotowana na to, że ekranizacja będzie beznadziejna (w końcu większość ekranizacji książek Mistrza jest spartolonych), ale jestem pewna, że opowiadanie mnie nie zawiedzie. W każdym razie dzięki za polecenie, bo szczerze mówiąc po fabule tego filmu po opowiadaniu spodziewałam się równie nudnej fabuły, a teraz przynajmniej wiem, że moge śmiało sięgnąć po tę lekturę. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń