Najlepsze krwawe horrory

Głosowanie na najlepsze krwawe horrory dobiegło końca. Bardzo dziękuję wszystkim, którzy zechcieli wziąć udział w zabawie. Poniżej prezentuję wyniki.

1. „Hostel” (2005), reż. Eli Roth

Liczba głosów: 13

Miejsce akcji: Słowacja

Protagoniści: dwóch przyjaciół i nowo poznany turysta + Azjatka.

Antagoniści: elitarna organizacja, porywająca i sprzedająca swoim bogatym kupcom „żywy towar”, z którym ci mogą zrobić, co tylko zechcą.

Schemat: troje młodych turystów celem bogatych psychopatów, pragnących spełnić swoje zwyrodniałe fantazje.

Najmocniejsza scena w filmie. Azjatka nie tylko pozbywa się oka, które fantazyjnie zawisa na wysokości ust, ale musi również przygotować się na mękę, jakiej dostarczy jej Paxton, odcinając oko od reszty ciała.

Ten pan zajmuje się pozbywaniem części ciał, które już nie nadają się do wykorzystania przez klientów słowackiej organizacji. Gdzieś w tej rzezi ukrywa się Paxton, który doprawdy znalazł sobie iście „wygodną” kryjówkę.

Oto jak można skończyć, gdy zapomni się o ostrożności przy obsłudze niebezpiecznych narzędzi.

2. „Martwica mózgu” (1992), reż. Peter Jackson
Liczba głosów: 11

Miejsce akcji: małe miasteczko w Nowej Zelandii
Protagoniści: maminsynek Lionel i jego dziewczyna Paquita.
Antagoniści: zarażeni przez szczuro-małpę tzw. martwicą mózgu ludzie.
Schemat: horda żywych trupów systematycznie zarażająca swoją nietypową przypadłością każdego, kto stanie im na drodze.

Kultowa scena z kosiarką do trawy, na potrzeby której zużyto ponad 300 litrów sztucznej krwi. Lionel ma dość cackania się z hordą żywych trupów – w walce z nimi postanawia wytoczyć najcięższe działa.

Zombie też potrafią kochać. Choć zaspokajanie swoich seksualnych potrzeb sprawia im niejakie problemy.

Hmm, dwa w jednym? Nie to tylko owoc miłości żywych trupów, który lubi troszkę namieszać.

3. „Wzgórza mają oczy” (2006), reż. Alexandre Aja

Liczba głosów: 9

Miejsce akcji: pustynia w Nowym Meksyku

Protagoniści: siedmioosobowa rodzina + dwa psy + zdeformowana Ruby.

Antagoniści: zdeformowani na skutek prób nuklearnych antropofadzy + właściciel stacji benzynowej.

Schemat: grupa niewinnych ludzi systematycznie eliminowana przez oszalałych kanibali.

Najmocniejsza scena w filmie. Gwałt nastolatki przez zmutowanego kanibala, który na szczęście nie został widzom zaprezentowany z dbałością o najdrobniejsze szczegóły.

To dopiero pomysłowa pułapka. Nic dziwnego, że Doug pragnie się z niej jak najszybciej wydostać.

Tak się kończy zadzieranie z właścicielem firmy telefonii komórkowej. Role się odwracają i teraz to oprawcy stają się ofiarami.

4. „Droga bez powrotu” (2003), reż. Rob Schmidt
Liczba głosów: 7

Miejsce akcji: lasy w Zachodniej Wirginii
Protagoniści: piątka przyjaciół i nowo poznany lekarz.

Antagoniści: tzw. Ludzie Gór - trójka zdeformowanych kanibali, owoce kazirodczych związków.

Schemat: grupa niewinnych ludzi systematycznie eliminowana przez oszalałych kanibali.

Najmocniejsza scena w filmie. Nie dość, że zabito ją za pomocą drutu kolczastego to jeszcze rozczłonkowano - takie porcjowanie mięsa przed konsumpcją.

Teraz na pewno przestanie wrzeszczeć...

Bohater wkracza na scenę, aby uratować naszych protagonistów.

6 Głosów:

„Teksańska masakra piłą mechaniczną” (2003), reż. Marcus Nispel

Od tego wszystko się zaczyna. Chwilę po samobójstwie zdesperowanej dziewczyny twórcy pokazują, jak powinna wyglądać profesjonalna praca kamery.

 Andy nie ma lekko. Najpierw traci nogę, którą Leatherface zapobiegliwie zabezpiecza przed zakażeniem za pomocą garści soli, a potem zostaje nabity na haki, aby przed litościwą śmiercią, zadaną z rąk przyjaciółki, troszkę jeszcze pocierpieć.

„Piła” (2004), reż. James Wan

Chcesz przeżyć? Obetnij sobie stopę za pomocą piły ręcznej. Nic prostszego, prawda?

Ciekawe, co się stanie, gdy ta osobliwa machina zatrzaśnie się…

„Najście” (2007), reż. Alexandre Bustillo, Julien Maury

Sarah próbuje schować się przed swoją oprawczynią. Ale czy jest to możliwe w tak ograniczonej przestrzeni?

Oto, jak kończy się pchanie łap tam, gdzie nie trzeba.

"Droga bez powrotu 2” (2007), reż. Joe Lynch

Ups, chyba coś jej wypadło… To nie jedyne wylane wnętrzności, które będziemy mieli okazję „podziwiać” w tym obrazie.

Ten pan dobitnie udowadnia, że aby dobrze zjeść należy porządnie się ubrudzić. Szczęście, że nie zapomniał włożyć fartucha.

„Martyrs. Skazani na strach” (2008), reż. Pascal Laugier

Najmocniejsza scena w filmie – obdarcie ze skóry. Takiego cierpienia nie sposób sobie nawet wyobrazić.

Czego to Francuzi jeszcze nie wymyślą? Ta fotografia nie potrzebuje chyba żadnego komentarza.

3 głosy:

„Frontiere(s)” (2007)

„Bez litości” (2010)

2 głosy:

„Krzyk” (1996)

„Blady strach” (2003)

„Krwawa uczta” (2005)

„Teksańska masakra piłą mechaniczną: Początek” (2006)

„Hostel 2” (2007)

1 głos:

„Teksańska masakra piłą mechaniczną” (1974)

„Nadzy i rozszarpani” (1980)

„Martwe zło” (1981)

„Szczątki” (1982)

„Koszmar z ulicy Wiązów” (1984)

„Królik doświadczalny 2: Kwiat ciała i krwi” (1985)

„Od zmierzchu do świtu” (1996)

„Oszukać przeznaczenie” (2000)

„Dom 1000 trupów” (2003)

„Piła 2” (2005)

„Hotel zła” (2006)

„Hotel śmierci” (2006)

„Piła 4” (2007)

„Krwawa uczta 2: Powrót bestii” (2008)

„Ostatni dom po lewej” (2009)

„ Srpski film” (2010)

„Pirania 3D”  (2010)

„Droga bez powrotu 4: Krwawe początki” (2011)

„Dom w głębi lasu” (2012)